Dr. Rogier van der Wal is classicus, filosoof en bestuurskundige. Hij is werkzaam als lector Ethiek en Landbouw bij Aeres Hogeschool Dronten en als senior projectleider bij Platform31, een onafhankelijke kennis- en netwerkorganisatie in Den Haag. Hij is ook Thorbeckefellow.
Door | Dr. Rogier van der Wal |
Data | 30 november 2022 en 8 maart 2023 |
Tijd | 14.30 - 16.30 uur (30 nov) en 10.00 - 12.00 uur (8 maart) |
Plaats | Walkartcentrum, Kerkweg 19, Zeist |
Opgave bij | Ineke Krediet, tel: 030-6923828 of via de contactpagina |
Kosten | € 5,00 per keer voor leden en vrienden van de Walkartgemeenschap; € 8,00 voor anderen. Koffie of thee worden u aangeboden door de Walkartgemeenschap |
Dit seizoen komt Rogier niet met boeken, maar brengt hij een tweeluik dat ingaat op de ‘minkant’ en op de ‘pluskant’ van politiek-maatschappelijke ontwikkelingen. Dit tweeluik verzorgt hij samen met een tweetal gast-cursusleiders.
| Allereerst komt op 30 november 2022, wanneer we diep in de herfst zitten, de ‘minkant’ aan de orde, in een middag die hij samen met dr. Willeke Slingerland verzorgt. Willeke Slingerland is lector Weerbare Democratie aan de Saxion Hogeschool in Deventer. We willen ingaan op het sluimerende onbehagen in de maatschappij en de achterliggende oorzaken daarvan. Daar zijn recentelijk enkele mooie studies naar gedaan, zoals de Atlas van Afgehaakt Nederland uit december 2021, waar het nodige over te vertellen valt. |
Ook is de Raad voor het Openbaar Bestuur bezig met een onderzoek naar het gezag van de politiek, waar in het najaar de eerste publicaties van gaan verschijnen. Maar er is ook een donkerder randje: netwerkcorruptie en ondermijning, waar we nog maar heel beperkt zicht op hebben. Hoe kunnen we integriteit hoog in het vaandel houden en vertrouwen op de kracht van democratie en rechtsstaat, zonder blind te zijn voor wat dat ondergraaft? En wat kunnen we doen om aan het onbehagen voorbij te komen en te voorkomen dat de situatie escaleert? Hoe kunnen we diegenen die ‘integriteitsmoe’ zijn iets in handen geven dat hen helpt de moraliteit van hun eigen handelen te blijven zien? Naar analogie van jurisprudentie breken wij een lans voor het begrip ‘moresprudentie’, dat je zou kunnen omschrijven als het verzamelen van kennis en inzichten en het opbouwen van handelingsrepertoire hoe je met de ethische aspecten van je functie om moet gaan. Echt een onderwerp voor herfstige bespiegelingen!
Daarna komt dan als opmaat naar de lente op 8 maart 2023 de ‘pluskant’ in beeld, waarbij mr. Lianne van Kalken te gast is. Zij is voor GroenLinks wethouder in Vlaardingen en promoveert daarnaast op raadsakkoorden aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ook is zij als fellow verbonden aan de Thorbeckeleerstoel van prof. mr. Geerten Boogaard aan de Universiteit Leiden. Samen hebben Rogier en zij onlangs voor The Optimist een artikel geschreven over positieve politiek, tegen al het cynisme en gesomber in. | |
In het verlengde van het populaire boek van Rutger Bregman dat betoogt dat de meeste mensen deugen (maar niet allemaal, kijk maar naar Poetin!) en wetenschappers die aangetoond hebben dat negatieve dingen veel sterker doorwerken dan positieve en dat je er dus zelf heel actief aan moet werken als je wilt dat positiviteit de boventoon voert, houden wij een pleidooi voor een positieve, constructieve politiek die uit is op samenwerking en op samen dingen bereiken, in plaats van machtsdenken en elkaar vliegen afvangen. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de raadsakkoorden, die zich in een toenemende populariteit mogen verheugen. In sommige gemeenten kiest men er voor om niet met een aantal partijen te formeren (de coalitie) maar te kijken waar inhoudelijke overeenkomsten zitten met heel de raad of een groot gedeelte daarvan. Zoeken naar wat bindt in plaats van wat scheidt. Maar ook het aantreden van presidenten als Clinton, Obama en Biden kan als illustratie dienen: politici die de slag winnen met een krachtig, positief verhaal. Wie herinnert zich niet de sprekende performance van Amanda Gorman bij de inauguratie van Joe Biden, met haar ‘spoken word’-gedicht The Hill We Climb. Wat een krachtig symbool van hoop was dat! Je zou hierbij ook Gorter kunnen citeren: “Een nieuwe lente, een nieuw geluid…”