Over de verbetering van mens en samenleving

In onze tijd is er sprake van individualisering en vernieuwing. Albert Schweitzer had kritiek op de geest van zijn tijd. Hij concludeerde dat de mensen veel te weinig nadenken. Ze worden van buitenaf beïnvloed en volgen kritiekloos de ideeën die hun door o.a. politici en de media worden voorgehouden. Schweitzer (1875-1965) was van jongs af aan gesteld op dieren. Denkend over waar het in de ethiek om gaat kwam hij varend over de Ogooue in de Congo te midden van een groep nijlpaarden tot het besef een levend wezen te zijn te midden van al die andere levende wezens. Toen kwam hij tot het inzicht: ethiek houdt in dat men eerbied voor het leven in de praktijk moet brengen. Dat houdt in geen leven doden als het niet anders kan; leven beschermen en leven bevorderen. Hij verbond een mystiek beleven van verbondenheid met al wat leeft met een diep gevoeld ethisch verantwoordelijkheidsbesef. Die mystieke beleving samen met het ethisch bewustzijn leiden tot een humanere gezindheid. Dat leidt tot een optimisme dat gelooft in de mogelijkheid van een verbetering van mens en samenleving. Wie de ethiek van eerbied voor het leven in de praktijk brengt vindt daarin ook een zin van zijn bestaan.