Geloof, hoop en liefde

1 Cor 13, 13. Dit is wat blijft: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is liefde.

1. 1 Cor 13 is het hooglied van de liefde. Het betreft de naastenliefde, niet de erotische van het hooglied uit het Oude Testament. 1 Cor 13 is algemeen bekend en vormt een klassieke tekst.
2. Vrijzinnigen hebben vaak moeite met Paulus. Met name zijn opvatting dat de dood van Jezus aan het kruis een zoendood is geweest, waardoor er een verzoening mogelijk werd van God met de mensheid, is voor vrijzinnigen onaanvaardbaar.
   Maar wie was Paulus eigenlijk? Hij heette aanvankelijk Saulus en was opgeleid door de wijze en gematigde rabbi Gamaliël. Saulus wil de Christelijke Joodse gelovigen vervolgen. Maar hij kwam tot bekering en zou als Paulus de Christelijke boodschap gaan uitdragen in drie grote zendingsreizen.
3. Albert Schweitzer stelde dat je Jezus moet begrijpen vanuit de eindtijdverwachting. En dat geldt ook voor Paulus. Paulus heeft Jezus niet gekend. Voor diens leven toonde hij geen belangstelling. Hij zag de opstanding van Jezus als essentieel en voelde zich als eschatologisch denkend mysticus verbonden met de opgestane Heer. Hij sprak over ‘in Christus zijn’. In deze context schreef hij 1 Cor 13.
4. De vraag is: wat is de betekenis van geloof, hoop en liefde voor ons, moderne mensen?
5. In onze Westerse wereld ging en gaat het vooral om de inhoud van het geloof. Daaraan diende en dient men te geloven. Er is ook een andere manier van geloven. Dat is geloven in. Juist dat laatste is heel belangrijk. Geloven in andere mensen, geloven in jezelf en geloven dat in het leven als zodanig is heel wezenlijk voor ons mensen.
6. Hoop is onmisbaar in moeilijke tijden. Hoop doet leven; hoop houdt mensen staande.
7. Liefde is van de hoogste waarde. Zij vormt de basis van geloof en hoop. Het gaat hier niet om onderlinge sympathie maar om het besef dat alle mensen volgens de Gulden Regel behandeld dienen te worden.