Mr. drs. Johan de Wit is onze voorganger. Hij is in Leiden en in Kampen opgeleid tot jurist en theoloog. Naar eigen zeggen heeft hij zijn theologische studie ervaren als een heel uitgebreide cursus algemene ontwikkeling.
De verbeelding waartoe de menselijke geest in staat is, blijft hem verwonderen en vanuit die verwondering spoort hij ons aan tot zelfonderzoek.
Alles begint en eindigt bij het kennen van jezelf en wat ons is overgeleverd uit de oude boeken en met name de leringen en uitspraken van Jezus helpen ons daarbij. Door het filter van de man uit Nazareth kunnen wij de wereld anders zien dan wij gewend zijn en dat is, aldus Johan de Wit, het grote geheim van religieus zijn.
De vrijzinnigheid is voor hem de enige geloofsrichting waarin het raadsel van de verhouding tussen God en mens en ons bestaan in deze wereld op een aanvaardbare en voorstelbare manier ter sprake gebracht wordt.
Een vrijzinnig woord over het kinderpardon
Vrijzinnigen Nederland, de vereniging waar wij lid van zijn, is aangesloten bij de Raad van Kerken. Op 5 december jl. heeft de Raad een brief aan Minister-president Rutte en Staatssecretaris Harbers gestuurd over de toepassing van de kinderpardon regeling. Volgens deze regeling kunnen kinderen van asielzoekers die hier langer dan 5 jaar zijn en geworteld zijn in onze Nederlandse cultuur, niet worden uitgezet naar het land van herkomst.
Nederland zet toch veel van deze kinderen uit, en daarmee handelt Nederland in strijd met het Kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties. In dit verdrag, ondertekend door 196 landen en ook door Nederland zelf (de VS niet), is bepaald dat het belang van het kind altijd voorop moet staan en kinderen recht hebben op een thuis en een band met hun ouders. In flagrante strijd daarmee worden kinderen in Nederland voor het ochtendgloren uit hun huis gesleept, in een cel vastgehouden en door de politie op het vliegtuig naar het land van herkomst gezet.
Maar daarmee is nog niet alles gezegd, er is ook nog zoiets als een meewerk-criterium, dat in de brief van de Raad wordt genoemd, maar niet wordt uitgelegd. Het meewerk-criterium wil zoveel zeggen dat, als de ouders van het kind niet hebben meegewerkt aan de vrijwillige terugkeer naar het land waaruit ze zijn gevlucht, zij geen beroep op het kinderpardon kunnen doen. Alleen als de ouders kunnen aantonen dat ze pogingen hebben gedaan om ons land te verlaten, kan er een beroep op het kinderpardon worden gedaan.
De Raad constateert in de brief terecht dat het meewerk-criterium onlogisch en inconsistent is en de toepassing van het kinderpardon tot een illusie maakt. Het is ook een idiote en onrechtvaardige regeling. Ouders die hier willen blijven met hun kinderen, moeten eerst hebben laten zien dat ze niet wilden blijven voordat het pardon voor ze gaat werken. Wie verzint zoiets? Als je een dergelijke regeling op bij voorbeeld het subsidiebeleid zou loslaten, dan zou dat betekenen dat je alleen subsidie kan krijgen als je eerst hebt aangetoond dat je eigenlijk geen subsidie wilde!
Het is goed dat er een brief ligt van de Raad van Kerken. Het zou nog beter zijn als de regering en onze volksvertegenwoordigers op het humane vlak eindelijk zouden doen waarvoor ze zijn gekozen: het kinderrechtenverdrag eerbiedigen en niet met de linkerhand terugnemen wat ze met de rechterhand lijken te geven. Overheid, wees menselijk en laat ze blijven.