Gedicht bij samenkomst op 11 december 2016

De god in mijn hersenen

 

Toen ik al bijna ontwaakt was herinnerde ik mij

dat ik die nacht in het verleden had geleefd

en zonder de geringste verbazing weer

geloofd had dat God bestond

 

Ik wilde hem eindelijk wel eens spreken

het is een bijzonder aardige man zei iemand

je kunt hem gerust eens bellen

 

Ik belde en er klonk een stem, een heel lieve stem

zodat ik mij een lieve gevleugelde vrouw voorstelde

zoals je wel ziet op felicitatiekaarten

 

Wilt u god, werd er gezegd, toets dan één

wilt u god niet, toets dan niet

ik toetste één

 

en dezelfde gevleugelde vrouw zei: er is nog

één wachtende voor u en die ene bent u

 

Ik herinnerde mij dat ik hier eindeloos over

moest nadenken tot ik ontwaakte en God weer

was verdwenen, ergens in mijn hersenen.